آسمان آبی بود...

پدرم پشت دو بار آمدن چلچله ها ، پشت دو برف، 
پدرم پشت دو خوابیدن در مهتابی ، 
پدرم پشت زمان ها مرده است.
پدرم وقتی مرد. آسمان آبی بود،
مادرم بی خبر از خواب پرید، خواهرم زیبا شد.
پدرم وقتی مرد ، پاسبان ها همه شاعر بودند.
مرد بقال از من پرسید : چند من خربزه می خواهی ؟ 
من از او پرسیدم : دل خوش سیری چند؟

بخشی از شعر " صدای پای آب " اثر زنده یاد

سهراب سپهری